Nos centros escolares atopámonos con alumnos e alumnas con alteracións na fala: articulatorias (TSH*, disglosias, disartrias); da voz (disfonías) e da fluidez (disfemias). Neste apartado quixera facer mención ás dificultades articulatorias, concretamente ás dislalias.
A intervención que facemos para correxir estas alteracións articulatorias xiran en dous ámbitos: unha intervención directa co alumnado e unha intervención cas familias, a través desa coordinación e colaboración necesaria no proceso de ensino-aprendizaxe dos seus fillos e fillas.
A intervención directa será realizada por aqueles profesionais cunha preparación axeitada para tal fin.
Indicarei a continuación unha serie de recomendacións ás familias para o día a día nos fogares. Será a mellor colaboración que poderán aportar nesta situación de estancia nos domicilios:
- Aceptar as dificultades articulatorias como algo transitorio.
- Non permitir unha linguaxe “bebe”infantilizada, nin estimular este xeito de expresarse ( "petete" por "chupete").
- Crear situacións comunicativas que propicien o desenvolvemento comunicativo do/a neno/a (leer contos, contar historias...)
- Clima afectivo no que se establezan múltiples interaccións comunicativas no fogar.
- Estimular os/as nenos/as cara á comunicación oral, evitar que se comuniquen por xestos, sons non axeitados...
- Propiciar xogos que estimulan a fala.
- Reforzar os éxitos.
- Evitar corrixir ó neno ou á nena, pero sí enriquecer as producións completando os enunciados e nomeando as palabras axeitadamente.
- Ter paciencia. Non alterarse.
- Nunca angustiar ó neno ou á nena, nin imitalo/a nas súas producións , nin permitir burlas.
- ...
*Actualmente, o Trastorno dos Sons da Fala (TSH)
é a alteración máis frecuente coa que nos podemos atopar nas nosas
aulas. Anteriormente, a este trastorno coñecíaselle como “Dislalia,
Trastorno da articulación ou trastorno fonolóxico”. Podemos diferenciar
segundo os síntomas do TSH alteracións fonéticas, fonolóxicas ou ambas.
