O TEL (Trastorno específico da linguaxe) é unha patoloxía que engloba un conxunto de dificultades na adquisición da linguaxe expresiva e comprensiva. Todo iso, sen que existan déficit neurolóxicos, cognitivos, sensoriais, motores ou socio-familiares. Os nenos e nenas con TEL teñen un nivel de linguaxe inferior segundo a súa idade cronolóxica. Pero manteñen un desenvolvemento normal no resto de funcións.
As dificultades maniféstanse en todas as modalidades da linguaxe, tanto oral como escrito. Existindo un vocabulario reducido, dificultades na organización do discurso e un uso deficiente das estruturas gramaticais.
Tipos de TEL
TEL expresivo: limitacións na produción da linguaxe sen que existan dificultades na comprensión. A produción da linguaxe é fluída pero a articulación é distorsionada.
TEL mixto: existen dificultades tanto na comprensión como na expresión da linguaxe.
TEL léxico-sintáctico: existen dificultades léxicas, morfolóxicas e de evocación de palabras. A articulación da linguaxe é adecuada, así como a fluidez, aínda que podería existir “seudo-tatexo” ocasional. Existe ademais unha deficiente comprensión de enunciados complexos.
TEL semántico-pragmático: existen severas dificultades de comprensión de enunciados complexos e do discurso. Ademais, tamén existen dificultades no desenvolvemento semántico (tempos verbais, pronomes…), así como dificultades na recuperación léxica. O fala é fluída, e a articulación normal. Caracterízase, especialmente, por dificultades a nivel pragmático en relación á función conversacional (ecolalias, circunloquios, estereotipias verbais…).
Fonte: Alba Jiménez Zumaquero
