Os fonemas combínanse para producir unidades dun nivel superior que teñen significado (palabra).
O estudo da estrutura da palabra denomínase “morfoloxía” e o da estrutura da oración “sintaxe”.
A función primordial da sintaxe é combinar as pezas léxicas (vocabulario) dunha lingua para formar oracións.
A oración é unha construción que, na expresión dada, non forma parte do outra estrutura maior.
Adóitase admitir que unha oración é a que está composta por dous constituíntes inmediatos: suxeito e predicado.
Ás veces a orde da colocación das palabras dentro da oración determina cambios de significado, outras se trata dun maior ou menor uso.
As palabras únense formando oracións seguindo unha certa orde e determinadas unhas por outras.
As palabras poden descompoñerse ou non en elementos chamados morfemas. . O morfema é a unidade mínima de función e significado. Os morfemas poden ser de dous tipos: lexicales e gramaticais.
Os morfemas gramaticais únense á raíz para conformar variacións de xénero, número, persoa, tempo verbal, etc. Dentro da oración.
Así mesmo existen palabras chamadas “gramaticais”, sen compoñente léxico, son os pronomes, determinantes, etc.
O compoñente sintáctico comeza a estar presente na linguaxe infantil na etapa de dúas palabras. .....
Arasaac
Para imprimir
Mestres de Audición e Linguaxe
Estruturacións simples
Sembra Estrelas
Ningún comentario:
Publicar un comentario