Sílabas trabadas

Estiven a elaborar algunha actividade máis para o traballo das sílabas trabadas mediante a linguaxe dirixida. 

Lembrade que son aquelas nas que se atopan dúas consonantes seguidas e unha vocal. 

As sílabas trabadas adoitan ser difíciles de pronunciar. Conseguir a súa pronuncia pode ter certa dificultade.

Nas sílabas trabadas existen trece combinacións posibles: bl,br,cl,cr,dr,fl,fr,gl,gr,pl,pr,tr,tl. Normalmente  cústanos menos os sinfóns con “l”, xa que entrañan menos dificultade que os que conteñen a “r”.

Como o seu nome indica, normalmente, son sílabas difíciles de aprender para os alumnos e alumnas, xa que dan lugar a “ trabarse “ ao falar.

Sigmatismo

Estimulación da linguaxe oral

A etapa infantil é a máis idónea para estimular a linguaxe oral; para iso débese crear un ambiente acolledor e desenvolver actividades lúdicas que favorezan a participación e expresión oral dos nenos e das nenas.

 

 Ligazóns de interés:

Unir

Educastur

LiveKid

Dificultades específicas da aprendizaxe (DEA)

Dificultades específicas da aprendizaxe: Entre o alumnado que require atención educativa diferente á ordinaria para que poida alcanzar o máximo desenvolvemento posible das súas capacidades, atopamos aquel que presenta dificultades específicas de aprendizaxe (DEA).

Neste enlace do portal educativo da Comunidade Autónoma de Madrid atopamos diferente recursos, guías e información detallada para a intervención educativa con este alumnado.

Outra ligazón interesante é o do Equipo de Orientación Educativa e Psicopedagóxica de Molina de Segura

O fonema /z

O fonema /z/ é linguointerdental, fricativo, xordo.

É frecuente o defecto do seseo, no cal o fonema /z/ é substituído por /s/. En diversas rexións españolas e hispanoamericanas este defecto non é tido como tal, ao considerárselle unha variedade do dialecto rexional.

A súa corrección é sinxela nos casos de dislalias e supérase con facilidade. 

Algunhas actividades para afianzar xogando a súa correcta articulación poden ser: 

Cadernos de lectoescritura funcional e actividades aplicadas a situacións reais

Cadernos pequenos para traballar a lectoescritura funcional e actividades baseadas en aplicacións prácticas de situacións reais da vida cotiá.

Fonte:arasaac.org

Prosodia

Traballar a entoación, ritmo e fluidez nunca foi tan fácil e entretido. Este carrusel está cheo de actividades que axudarán a desenvolver estas habilidades no alumnado de forma dinámica.

Fonte: Orientación Andujar

Trazos específicos e compartidos entre Autismo (TEA), TDAH e Altas Capacidades

Interesante este enlace compatido por @anabelcornago. Diagrama creado por Katy Higgins Le para mostrar os trazos específicos e compartidos entre Autismo, TDAH e Altas Capacidades. Tradución ao español por parte de Carlos Mal.

Estimulación da Linguaxe

Rotacismo

Actividades con sílabas trabadas.

 

Lectura e pictogramas

LECTURA E PICTOGRAMAS de JOSE ANGEL CRUZADO IGLESIAS

Lateralidade

A lateralidade permite establecer o uso do lado do corpo, xa sexa dereito ou esquerdo neste destínase a disposición lingüística do proceso lector (Merchán, 2011). Cando presentan unha mala lateralidade ocasionan dificultades na orientación espacial, dislexia, lectura e escritura (Fernández, 2008).

Dislalia Fisiolóxica ou Evolutiva (T.S.F)

Hoxe quero pararme a falar da dislalia fisiolóxica ou evolutiva dada a preocupación das familias e incluso de mestr@es compañeir@s. 

Diremos que esta dislalia prodúcese pola inmaturidade das estruturas involucradas no fala e dificultades na discriminación auditiva. Este tipo de dislalia é moi común e a maioría d@s nen@s son capaces de superar este problema antes de cumprir cinco anos.

A dislalia, en xeral, é un trastorno do fala común entre @s nen@s en educación infantil que se caracteriza pola dificultade ou incapacidade de distinguir os sons e, por tanto, de articular ou pronunciar correctamente un ou máis fonemas (sons).

Cantos máis sons se vexan afectados, a comprensión da fals do/a nena/o tórnase complicada, podendo ser practicamente inintelixible. Actualmente, o termo de dislalia é substituído por trastorno fonolóxico ou Trastorno dos Sons do Fala (TSF).

A maioría das veces, esta dificultade afecta a nen@s de entre 4 e 8 anos. Pero nalgúns casos, sen o tratamento adecuado, poden padecela ata a idade adulta. As causas non se deben a ningunha malformación anatómica na zona bucal, lesión cerebral ou defectos auditivos.

Nas primeiras etapas é normal a confusión dalgúns sons e a facilidade do/a neno/a por un fala cómoda con pouca precisión articulatoria. Aos dous anos é habitual que o fala só sexa comprensible ao 50%.

A detección temperá e o tratamento por parte de profesionais, como @s mestr@s de audición e linguaxe,  é fundamental para que este trastorno non provoque dificultades no seu estado emocional nin na aprendizaxe lectoescritor d@ nen@. En ocasións , o/a neno/a reproduce na lectura e a escritura os erros que comete ao falar. 

 

Como podedes axudar as familias?

Frecuentemente, cando falamos cos pais e nais d@s nen@s que presentan algún tipo de dislalia, insistímoslles na importancia de coordinar o noso traballo e continualo na casa, para que os resultados sexan mellores e se vexa unha melloría canto antes. Algunhas pautas para ter en conta as familias c@ nen@ poden ser:

• Falarlle lentamente, con entoación normal e pronuncia clara.
• Falar con claridade e articulando ben.
• Evitar repetir as palabras mal articuladas pol@ nen@ aínda que sexan graciosas.
• Utilizar un vocabulario apropiado, enmarcado en frases sinxelas e tratar de responder as preguntas d@ nen@ con precisión.
• Falarlle de cousas que lle interesan e poden chamar a súa atención.
• Introducirse nos seus xogos, de forma que se favoreza o diálogo.
• Utilizar a «corrección indirecta»: Cando nos toque a quenda de responder ou continuar a conversación devolver ao neno/a (o que dixo mal) de forma correcta sen facerlle sentir incompetente: Se di: «Me dele a tateta», podemos responder: Ah, dóeche a cabeza, En que sitio da cabeza dóeche?…
• Darlle ocasión para contar o que fixo e o que pensa, evitando facerlle excesivas preguntas e animándolle a falar en situacións de non tensión.
• Eliminar preguntas, interrupcións e esixencias das preguntas que fan que o/a neno/a necesariamente teña que emitir unha resposta, o que aumenta a esixencia da situación comunicativa. As interrupcións provocan cortes na comunicación d@ nen@, esixindo así un novo comezo das súas emisións, o cal constitúe unha dificultade engadida.
• Comezar tranquilamente usando “quendas”.
• Respectar as quendas conversacionais.
• Non adiantarse e non concluír nin as palabras nin as oracións que a el ou a ela lle custa.
• Cando estamos a xogar co/a neno/a non debemos centrar a nosa atención en que este fale continuamente. As nosas emisións deben ser comentarios en voz alta, tanto para falar das nosas accións como das que nese momento realiza o/a neno/a. Estes comentarios conseguirán que se dea comunicación verbal sen que o/a neno/a senta obrigado a falar, diminuíndo así o Algunhas pautas para ter en conta os pais co neno poden ser:nivel de esixencia.
• Darlle confianza, que sinta que o que di é importante e que vai ser escoitado/a.
• Eliminar todo intento de que fale.
• Non pedirlle que conte algo ou que fale diante doutras persoas.
• Evitar calquera comentario ou expresión facial que mostre desaprobación da súa fala, pola contra, débese tratar de adoptar unha expresión neutra (coma se falase ben).
• Verbalizar con el/ela todas as condutas: ao lavar nomearlle as partes do corpo, ao vestirlle o nome da roupa, ao ..
• Lerlle desde       pequeno/a        contos,        para      incrementar         o seu vocabulario e afeccionarlle á letura
• Fuxir de palabras tales como: «iso», «o cacharro ese», «o traste»…
• Que leve unha dieta sólida para exercitar a mastigación. Evitar hábitos de succión: chupete, biberón, chupar o dedo, o lapis, o pescozo das ..
• Se ten carie ou mala colocación dos dentes levarlo/a ao dentista.
• Ensinarlle a soarse e se respira pola boca ou ronca, levalo/a ao otorrino para descartar vexetacións.
• Cando teña otitis, tratalo/a ata o final e se son frecuentes facerlle un estudo de audición.

Habilidades lingüísticas d@s nen@s con TDAH

O alumnado con TDAH demostran, en xeral, peores habilidades lingüísticas que @s nen@s que non padecen este problema en todos os niveis básicos da lingua.

Destacamos que, no nivel fonético-fonológico, existen dificultades de fala ata idades avanzadas.

Por outra banda, as tarefas de recoñecer o son das letras resultan especialmente difíciles ao alumnado con TDAH. Como consecuencia das dificultades na memoria operativa (capacidade de procesamento e almacenamento de información que nos permite realizar calquera tarefa cognitiva complexa como a lectura, o pensamento ou a aprendizaxe) e a impulsividade, mesmo nos nenos máis maiores.

Ademais, estas dificultades na memoria operativa e a impulsividade, inflúen á hora de facer frases e aprender vocabulario. En definitiva, todas estas dificultades actúan interferindo a comunicación, tanto a nivel expresivo como comprensivo, facendo que sexan menos eficaces no procesamento da linguaxe, fundamentalmente en contextos lingüisticamente máis esixentes.

Con todo, existe unha gran variabilidade: desde nen@s que teñen unha linguaxe normal, ata nen@s que desde os criterios da patoloxía da linguaxe teñen trastornos da linguaxe. Consecuentemente, é necesario levar a cabo unha avaliación d@s nen@s con TDAH, unha exploración sistemática da linguaxe co fin determinar dificultades e de valorar riscos.

Fonte: Ángela Sánchez

 

Ligazóns de interese:

Red Cenit

Fundacioncaixarural

Fundacioncadah.org

isep

EXERCICIOS SOMÁTICOS PARA O CEREBRO TDAH

👉🏼 Beneficios:

• Estimular o uso de ambos os hemisferios
• Fomentar as memorias de curto, mediano e longo prazo
• Estimular o sentido do equilibrio.
• Fomentar a atención constante.
• Desenvolve a lateralidade e a coordinación ollo, man e oído, entre outros.

Xogamos coa "z"

 

DEA (Dificultades Específicas de Aprendizaxe )

Empregaremos o termo DEA para referirnos tanto aos Atrasos da lecto-escritura como aos Trastornos Específicos da aprendizaxe (DSM-5). Estas dúas acepcións constitúen unha categoría diagnóstica caracterizada por presentar dificultades na lectura  e/ou,  escritura  e/ou  cálculo  con maior    ou  menor  severidade.  É  un  trastorno  do neurodesenvolvemento  que  se caracteriza    por     unha lectura  de palabras    inexacta,  lentitude,  déficit  en decodificación,  escasa  fluidez  e  faltas  ortografía  que  mantido  en     o tempo  e  xunto coa  experiencia  de fracaso    e  esforzo  continuado, poden  desenvolver  problemas  emocionais secundarios ás DEA que afectarían o seu desenvolvemento.

As DEA non son consecuencia de baixa capacidade. Hai alumnos e alumnas que requiren unha atención educativa diferente á ordinaria para que poidan alcanzar o máximo desenvolvemento posible das súas capacidades.

Poden darse ao longo ao longo da vida, aínda que normalmente preséntanse antes da adolescencia.

 

As dificultades Específicas de Aprendizaxe máis comúns na aula relacionadas coa comunicación e a linguaxe son:

 

• Lectura: 

Os problemas que se derivan desta área caracterízanse por dificultades en decodificar as palabras escritas, recoñecer as palabras comúns a primeira ollada e ler con fluidez. A dificultade máis común é a dislexia, unha alteración da capacidade de ler pola que se confunden ou se altera a orde de letras, sílabas ou palabras

• Escritura: 

Deficiencias nas habilidades da escritura que provocan dificultades na comprensión da gramática e a puntuación, a ortografía, a organización de parágrafos ou a composición dos textos. 

Unha das máis frecuentes na aula é a disgrafía, unha dificultade de coordinación dos músculos de motricidade fina (man, antebrazo). Polo que o trastorno da disgrafía impide ao alumnado afectado dominar e dirixir o instrumento de escritura da forma adecuada para escribir de forma lexible e ordenada. 

Hai que ter en conta que o alumnado con disgrafía poderían ter dificultades coa ortografía, o deletreo e a escritura a man.

 
Desde o punto de vista do procesamento cognitivo:
 

• Atención: 

Dificultade para diferenciar a información relevante, prestar atención ou manterse concentrado nun mesma tarefa un tempo determinado

•  Motoras: 

A dispraxia é unha das dificultades de aprendizaxe máis frecuentes e menos diagnosticadas. Este trastorno caracterízase por unha baixa organización do movemento. Isto provoca que os/as nenos/as que o sofren teñan que esforzarse moito coas tarefas vinculadas ao movemento. 

• Organización:  

A organización do espazo e a administración do tempo tamén é un aspecto que debe terse en conta.

 

A máis común é a dificultade do funcionamento executivo, que consiste en deficiencias nunha serie de habilidades mentais como planificar, organizar, priorizar, memorizar…

Estas dificultades, polo xeral, aparecen en nenos e nenas que teñen TDAH ou dislexia.

Hai que ter en conta que cada neno/a é un mundo. De aí a  importancia de coñecerlles e identificar as súas dificultades.

Fonte: Ana De Miguel Reinoso

Traballamos a expresión oral

 Coa seguinte actividade traballeremos:

• Expresión oral.
• Atención.
• Estrutura gramatical.
• Vocabulario.

 Fonte: tinytap.com

Xogos para traballar a dislexia

Educaenvivo.com ofrécenos unha recopilación de xogos interactivos para traballar a dislexia co alumnado de educación primaria.

Comezamos!!!

Finalizou o verán. 

Despois dunhas semanas de vacacións, toca volver ao colexio para iniciar este novo curso 2024-25.  Durante nove meses estaremos xuntos de novo neste percorrido educativo.

Neste blog seguiremos cargando recursos para o traballo diario dentro e fóra das aulas.

Comezamos! Feliz inicio de curso.

Ímonos de vacacións

 

Rotacismo ou dificultade para pronunciar a R

A adquisición do código fonético nos nenos e nenas é un proceso de aprendizaxe que se dá a medida que crecen. É moi común, que @s nen@s durante este proceso atopen dificultades á hora de aprender a pronunciar o fonema 'r'. Este trastorno na pronuncia adoita ser pasaxeiro, pero é importante que reciban a axuda necesaria para corrixilo.

Existen diferentes motivos polos que @ nen@ pode ter dificultades para producir este son. 

Algúns deles son os seguintes:

- O punto de articulación: non coloca a lingua onde hai que facelo para producir o son /r/, e non sopra como cómpre.

- Fenda no padal

- Déficit auditivo. Iso impídelle diferenciar este fonema doutros similares.

- Dificultade na discriminación auditiva do fonema por outros motivos.

- Frenillo lingual longo ou curto

 

 

Trabadas

Os TSH (Trastornos dos Sons do Fala) son as dificultades que máis adoitamos atopar nas nosas aulas de audición e linguaxe. As trabadas líquidas e róticas, xunto ao fonema rótico percusivo /r/ son en ocasións os máis complicados de traballar co noso alumnado. 

As sílabas trabadas adoitan ser difíciles de pronunciar no noso alumnado.

Atopamos trece combinacións posibles: bl,br,cl,cr,dr,fl,fr,gl,gr,pl,pr,tr,tl. Son sílabas difíciles de aprender para os alumnos e alumnas, xa que dan lugar a “ trabarse “ ao falar.

Normalmente custa menos articular os sinfones con “l”, teñen menos dificultade que os que conteñen a “r”.

Á hora de comezar a traballar as trabadas  debemos asegurarnos que os nenos e nenas non presentan dificultade en pronunciar as sílabas por separado, é dicir, si empezamos a traballar polo sifón “pra” primeiro debemos observar se a pronuncia da “p” e a “r” por separado é correcta..

Importante:

1. Realizaremos actividades de lectoescritura e modelado.  Podemos elixir un bloque de sílabas e presentarllas. Primeiro debemos ser nós quen leamos de forma correcta e animemos ao alumnado a repetir o que estiveron escoitando.
2. Facelo lentamente, para que o neno ou a nena poida copiar ben todos os movementos da boca e demais órganos fonatorios.
   

É un proceso lento pero con constancia, paciencia e tempo acabará pronunciando correctamente sen darse conta.

Existen xogos de palabras, cancións, quebracabezas de sílabas … Todos eles axudan na adquisición das sílabas trabadas.

 

Guía elaborada por Paloma Gutiérrez. Logopeda especialista en trastornos da linguaxe e a comunicación. Investigadora activa e autora do Método Logo-Bits

 

 

O xogo de Simón

O xogo de Simón é un excelente xogo de memoria para adestrar e exercitar a súa memoria. Unha práctica regular, permite mellorar a túa memoria mentres que divertirse. É un excelente e famoso xogo de memoria. A serie de teclas iluminadas xérase aleatoriamente, por iso o xogo é infinito e podes xogar tantas veces como queiras.

Recursos TEL

 

 

Deixo aquí unha serie de enlaces relacionados coa atención ao alumnado TEL:

http://creecyl.centros.educa.jcyl.es/sitio/upload/Recursos_TEL.pdf 

https://www.ttmib.org/documentos/Guia_TEL.pdf 

https://www.educapeques.com/escuela-de-padres/actividades-ninos-con-tel.html 

https://thebigbagteacher.com/wp-content/uploads/2015/07/tel-aspectos-y-actividades-a-trabajar.pdf

https://www.soyvisual.org/ 

https://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/8652019.pdf 

http://dialnet-intervencionsobrelaconcienciafonologicaensujetosco-3712007.pdf/ 

https://solotel.files.wordpress.com/2013/11/programa-de-intervencion-en-tel.pdf 

https://www.educaciontrespuntocero.com/recursos/aplicaciones-trastorno-especifico-lenguaje/ 

https://www.elpupitredepilu.com/2016/04/11/actividades-para-trabajar-con-ninos-con-trastorno-especifico-del-lenguaje-t-e-l/ 

https://www.lecturafacil.net/es/info/1-que-es-la-lectura-facil-lf/ 

https://equipotecnicoorientaciongranada.files.wordpress.com/2019/05/como-adaptar-los-examenes.pdf  

https://www.pictoaplicaciones.com/2019/02/25/recomendaciones-para-docentes-con-alumnos-con-tel/

https://www.plenainclusion.org/discapacidad-intelectual/recurso/lectura-facil/

http://www.crmfalbacete.org/recursosbajocoste/facillectura/indice_ini.htm 

https://riverderivas.es/trastorno-especifico-del-lenguaje-tel-que-es-que-podemos-hacer-cuales-son-los-sintomas-como-puede 

https://www.logopediadomicilio.es/recomendaciones-para-padres-de-ninos-con-trastorno-especifico-del-lenguaje-tel/ 

https://www.redcenit.com/adaptaciones-para-el-aula-en-el-trastorno-especifico-del-lenguaje-en-educacion-infantil/ 

https://www.logopediadomicilio.es/recomendaciones-para-padres-de-ninos-con-trastorno-especifico-del-lenguaje-tel/ 

 

Conciencia fonolóxica

Existe unha bidireccionalidade entre a conciencia fonolóxica e a aprendizaxe da lecto-escritura, unha inflúe directamente na outra, xa que para aprender a ler é necesario recoñecer os elementos sonoros da lingua. “É a habilidade de segmentación a que permite comprender as relacións entre a lingua oral e a escrita, e facilita o proceso de decodificación e codificación”  

 

Xogos da "r"

Lectura con pictogramas

Os libros de pictogramas consisten en historias en cuxo texto se substitúen palabras escritas por debuxos que simbolizan cousas. Desta maneira os nenos e as nenas, aínda que aínda non saiba ler, pode completar as frases ao recoñecer os símbolos.

 

 

 

Asociación fonema-grafema

Materiais interactivos para traballar a asociación fonema-grafema e así desenvolver a conciencia fonémica e o principio alfabético.

Os obxectivos destes materiais son asociar un articulema co seu correspondente son e asociar un fonema coa súa representación escrita como base da lectoescritura.

 

Autores:
Patricia González Núñez
María Jesús Fernández Vermellas
Irene Ocaña Castillo
Comunicar-nos

TEL vs Dislexia

Que é a Dislexia?

A dislexia afecta principalmente a aprendizaxe da lectura. Os alumnos e alumnas con dislexia adoitan ter dificultade para ler con fluidez e sen cometer erros. Ademais, tamén poden ter outras dificultades na compresión lectora, a ortografía e a escritura. Con todo, estas dificultades non están relacionadas coa intelixencia do menor. 

 

Que é o Trastorno Específico da Linguaxe (TEL)?

O Trastorno Específico da Linguaxe, é un trastorno da comunicación que dificulta o desenvolvemento das habilidades da linguaxe nos menores. Este trastorno pode afectar tanto ao fala, como a capacidade para escoitar, así como á capacidade lectora e á capacidade de escritura.

Cales son as principais diferenzas entre a dislexia e o TEL? 

 
No referente ás diferenzas entre ambos os trastornos, destacamos dous aspectos fundamentais: 

1. Déficit fonológico vs déficit multidimensional da linguaxe Os/as menores con dislexia presentan un déficit fonolóxico que afecta principalmente á capacidade para manipular os sons, afectando así á súa capacidade para adquirir o principio alfabético, ademais de presentar dificultade para almacenar e evocar palabras. É por iso que poden presentar un rendemento baixo en tarefas de conciencia fonética e na repetición de palabras. Pola súa banda, os/as menores con trastorno específico da linguaxe poden ver afectadas diferentes dimensións da linguaxe, e mesmo da fonoloxía. É dicir, poden presentar dificultades no coñecemento semántico, a morfoloxía, a sintaxe ou o uso da linguaxe. 
2. Adquisición e aprendizaxe.Outra das principais diferenzas entre ambos trastornos é a súa forma de adquisición. Mentres a linguaxe na súa forma oral adquírese de forma natural, aprender a ler non é natural e é necesario un ensino.

 Fonte: https://educainclusion.com/

Enlaces de Interese: 

 https://blog.mentelex.com/dislexia-trastorno-del-lenguaje/

 https://www.orientacionandujar.es/2023/01/19/infografia-diferencia-entre-dislexia-trastorno-del-desarrollo-del-lenguaje/

https://www.elpupitredepilu.com/2016/04/11/actividades-para-trabajar-con-ninos-con-trastorno-especifico-del-lenguaje-t-e-l/

https://delaevidenciaalaula.wordpress.com/2019/07/27/dislexia-y-tel-cual-es-la-relacion-entre-ambos/

 

 

 

Trastorno Específico da Aprendizaxe

Como xa dixemos noutras ocasións a dislexia é un trastorno específico e persistente da aprendizaxe que se caracteriza por dificultades na adquisición da linguaxe escrita, principalmente na exactitude e fluidez lectora e escritora.

 

Trabadas

 

 

A pronuncia das sílabas trabadas adoitan presentar dificultades nos nenos; esta dificultade acentúase aínda máis no caso dos alumnos que presenten ou poidan presentar problemas lectoescritores.

Fonte e enlace: aulapt.org

 

Vocabulario básico

 Actividades interactivas sobre vocabulario básico en Educación Infantil.

 Autoría: iLenguaje.com

Profesións

Colores

Onomatopeyas animais

A estimulación cognitiva

A estimulación cognitiva podemos realizala a través de distintos xogos, exercicios ou prácticas cotiás, por exemplo:

•     A lectura
•     Realizar actividades motoras
•     Facer exercicio
•     Estimular a memoria
•     Estimular a atención
•     Contar historias e contos 

Neste apartado quixera destacar: 

1.- A atención é un dos procesos cognitivos básicos que nos permite acceder ao coñecemento, procesar información e realizar calquera actividade. Hai distintos tipos de atención pero o importante é que a mesma pode estimularse ou ben, exercitarse.

 

 2.- A memoria pola súa banda, é a capacidade cognitiva de procesar, almacenar e recuperar a información. É de capacidade limitada e hai distintos tipo de memoria como ser a Memoria Sensorial, Memoria a curto prazo e a Memoria a longo prazo.

Identificación de conceptos espaciais básicos

 

Xogamos á oca para estimular a linguaxe

 

Xogos para a estimulación da linguaxe oral.

A comunicación é unha actividade imprescindible para todos os seres humanos e a súa importancia nótase xa desde as primeiras etapas da nosa vida. Unha estimulación da linguaxe adecuada permite potenciar o desenvolvemento de todas as habilidades durante a infancia temperá. Tamén axuda no desenvolvemento intelectual, contribuíndo ao mesmo tempo ao desenvolvemento cognitivo e unha adecuada expresión de emocións, ideas e sentimentos.

DISORTOGRAFÍA, DISLEXIA, DISCALCULIA en poucas palabras

 

 

 

Fonte: Orientación Andujar